Eijgendaal Adventures

Een snelle update: meer details volgen morgen. Na een kort verblijf in Nagoya zijn we vanmiddag aangekomen in Kyoto waar we de komende week onze basis hebben. Even rust qua verplaatsingen en hopelijk ruim de tijd van deze mooie stad te genieten. Dan moet het weer nog wel even opknappen; het regende en onweerde behoorlijk vandaag.

Op zondagmorgen zijn we vanuit Tokyo naar Nagoya vertrokken. Razendsnel met de Nozomi; de snelste van de Shinkansen. Ze rijden overigens (Nozomi, Hikari, Kodama) allemaal even hard; het verschil zit het in het aantal tussenstops. Op die tussenstops komt dan een van de snellere Shinkansen voorbij stormen.

Na aankomst in Nagoya een snel de highlights van de stad bekeken. Er is niet erg veel te doen want vooral een industriestad. Op de foto hieronder twee van de belangrijkste highlights: de Nagoya Tower en Oasis21, een winkelcentrum annex busstation.

’s Avonds genoten van onze eerste portie ramen. Heerlijk!

De maandag was voor het bezoek aan Toyota (van de auto’s)  in Toyota (de plaats). Alleen een foto van onderweg; in de fabriek mocht niet worden gefotografeerd. De fabriek was wel aardig alhoewel er niets nieuws te zien was. In het bijbehorende Toyota museum daarentegen alleen maar nieuws. Een groot deel van de Toyota historie wordt volledig verzwegen. Alles draait om hybride modellen…..

Hierna weer razendsnel in een Nozomi Shinkansen naar Kyoto.. met even versleten voeten…..

Weer terug in Tokyo. Na een comfortabele reis met KLM ’s ochtends aangekomen op Narita. Afstand tot Tokyo is behoorlijk en we moesten ook de mobile WiFi ophalen dus rond 13:00 in het hotel. 

Behoorlijke jetlag, zeker ook bij Daniel die niet echt aan slapen was toegekomen. De middag gebruikt om nog even langs te gaan bij de Jojoki tempel naast het hotel en naar de Tokyo tower gelopen (ook vlakbij). Niet naar boven geweest want het hoogste observatiedeck is gesloten voor renovatie.

Zondag gaan we door naar Nagoya, een tussenstop op weg naar Kyoto met maandag eerst nog even een bezoek aan Toyota (museum en fabriek).

Nog een week en dan is het zover! Onze tweede reis naar Japan! De kinderen zijn klaar met hun jaar, hebben al wat bijgeslapen en nu wordt het tijd om serieus na te denken wat we meenemen in onze trolleys. Nog steeds de beste manier om te reizen in Japan.

Dus ook deze keer weer is het mogelijk om onze reis te volgen via dit blog. Het is deze keer een andere route en meer tijd in Kyoto, daar hadden nog veel te zien. Deze keer op de fiets…

Op 14 July vertrekken we! Wordt vervolgd …

Vanmorgen redelijk vroeg op gestaan om nu dan toch maar eens Tsujiki te bezoeken. De vismarkt dicht bij het hart van Tokio die in 2016 gaat verdwijnen. We hebben geen pogingen ondernomen om de veiling van de verse tonijn bij te wonen. Er is totaal ruimte voor 120 mensen en het is daarvoor nodig je om 3:00 in de morgen aan te melden. De veiling start dan om 5 uur…. Zal best erg interessant zijn maar iets te dol voor Nat en de kids.

Opstaan om half zes is al voldoende uitdagend en uiteindelijk ook niet echt nodig. Aangekomen op Tsukiji kun je de “outer market” bekijken maar is de meer interessante “inner market” gesloten tot 9 uur. Dus hadden we ruim twee uurtjes over. Tijd voor een sushi ontbijt.

Na wat deliberaties in de rij gaan staan voor Sushidai: aangeraden op internet en eigenlijk een ‘must-do’. Een heel klein restaurantje met ruimte voor 12 eters (bij voorkeur van Japanse afmetingen). Als we vooraf hadden geweten dat het wachten bijna 2½ uur zou gaan duren hadden we het waarschijnlijk niet gedaan. Maar dan hadden we ook de werkelijk heerlijke Sushi gemist. Lang wachten en niet goedkoop (voor vier personen ongeveer 120 euro) maar ook onvergelijkbaar lekker. De sushi wordt stuk voor stuk door de chefs  voor aan de bar klaargemaakt. Tonijn, garnalen, zeekomkommer, makreel, …..Allemaal even lekker en supervers.

De oplettende lezer heeft al vastgesteld dat het 9:00 uur was voor we aan ons ontbijt konden en de “inner market” dus inmiddels open was. Dus maar even een snelle ronde gemaakt terwijl Nat & de kids in de rij stonden. Nog flink wat activiteit en de hele tonijnen lagen nog her en der voor vervoer naar andere bestemmingen. En ook al in mooie stukjes gesneden voor directe consumptie.

Ook na het ontbijt nog even gevieren door de markt gelopen. Al wat rustiger en geen hele tonijnen meer te vinden. Overigens nog wel 1000 soorten vissen en andere zeedieren. Van inktvissen tot alen, van baarzen tot garnalen. En ook het nodige dat ik niet direct thuis kan brengen.

En over de geur van vis in de morgen. Nou, dat valt erg mee. Verse vis ruikt nauwelijks. Veel plaatsen in Japan ruiken vissiger (???) dan deze vismarkt….

Een oplettende lezer heeft beide posts van gister gezien, zo niet kan ik aanraden even in de categorie Japan te kijken en op tablet, scrollen naar beneden..

Vandaag wat vroeger dan gister… Net weer gegeten in Akasaka in een grappig etablissement, als je niet let op de mensen is het net een Parijse café of tearoom. Ze verkopen de mooiste taarten en toetjes maar ook maaltijden wat een mix is van Japans maar wel met westerse basis, niet slecht en niet duur.

Ook zijn we gescheiden op pad gegaan vandaag, vrouwen en mannen dingen op het programma. Aangezien we een keukentje hebben in de kamer kunnen we gezamenlijk ontbijten, rustig op gang komen en de krakende gewrichten weer in beweging zetten.

De Daniel’s hebben het plan naar Ginza te gaan waar het Sony Center staat en een Nissan showroom. Ginza is het duurste winkelgebied van Tokio, zeg maar de PC Hooftstraat van Tokio maar groter en duurder. Eigenlijk niets voor mannen maar het Sony Center kan dan weer wel. Zes verdiepingen met de nieuwste snufjes van deze electronica-gigant. Echt nieuws hebben we niet gezien. Wel de overtuiging dat 4K displays & TV’s het helemaal gaan maken; verpletterende kwaliteit en niet de onzinfactor van 3D. Als je de vorige zin niet hebt begrepen; ga door met het vrouwenstuk hieronder…

Voor we naar de Sony showroom gingen hebben we eerst een poging gedaan naar de Nissan showroom te gaan. Na eerst tweemaal de straat op en neer te hebben gelopen (in 35 graden!!) eindelijk ontdekt dat de showroom verbouwd werd. Tenminste er hing een briefje met een verhaal over rejuvenation en rebirth in summer 2016…. Jaja, de japanse methode om te zeggen dat de boel gesloten is. Maar je kunt wel langs bij het Global HQ in Yokohama.

En na Sony heben de Daniels dat dus maar gedaan. Met de trein naar Yokohama en een middagje gekeken naar en gezeten in diverse Nissans. Van de Nissan Twizzy (eigenlijk een Renault) tot de Nissan GTR (echt leuk!!!).

De dames willen naar Nippori, ook wel Fabric Town genoemd, Japanse stoffen zijn beroemd op zijn fijn geweven en goede kwaliteit. Even een uitdaging met de metro en een verkeerd station zijn we er, voor ontwerpers, hobbyisten een walhalla! (Lees; zeer enthousiaste moeder én dochter). We hebben toch nog een patroon kunnen kopen voor een yukata/kimono (verschil is aantal lagen, make-up, haardracht,etc) en tientallen meters stof. De ruimbaggage kondigt zich nu aan.. En leuke kledingzaken en omdat het buiten het centrum ligt, betere en reeële prijzen. Na een lunch in een café waar sinds de jaren zestig niets meer veranderd is, inclusief de eigenaresse weer terug naar ons hotel, deze keer in een keer goed!

Na een glaasje wijn gaan we zo vroeg slapen, morgen naar de vismarkt heeeel erg vroeg…

Big City, bright lights 

Maandag. Een nieuwe week en onze eerste volle dag in Tokyo. Even lastig om vast te stellen waarmee te beginnen. Zoveel te doen, dus nog maar even gekeken hoe we nog gebruik kunnen maken van de laatste dagen van onze Japan Rail Pass. De kids hadden van tevoren een lijst gemaakt van de absolute must do’s, hoog tijd om te beginnen..

Kaarten voor Studio Gibli zijn besteld voor zaterdag, check. Dus opweg met metro, dan trein naar Pokemon Center, alleen in Japan. Net naast het station, dat valt mee. Feitelijk een hele grote winkel met merchandise maar dat was te verwachten, ook hier laten we de nodige Yen achter, tenslotte uniek en thuis niet te verkrijgen..

Tokyo Tower (roodoranje/wit oftewel de oude en bekendste) is al te zien en is het volgende onderdeel van de dag, evenals de Zojo-ji Tempel, mama’s favoriet! Alleen wat verder lopen dan gedacht.. Gelukkig is een vending machine altijd dichtbij, een automaat met koude flesjes/blikjes, waar we het verloren vocht weer aanvullen, een van de vele inventieve oplossingen van dit land, op iedere straathoek te vinden voor een redelijke prijs, net als een 7eleven, Family market of Lawson’s, 24 uur per dag open… en soms met de raarste dingen, binnenkort maar eens een blogje over Japanse cultuur en rariteiten, maar ook briljante oplossingen, etc…

Daarna tijd voor wat afkoeling in het hotel en een douche, droog t-shirt, een grote hoeveelheid was draaien, en rust voor de voeten, die mogen s’avonds naar Shibuya, bekend van het kruispunt en de vele kleurige verlichting, we kijken er naar uit!

In Shibuya gaan we naar een zogenaamd kaiten sushi restaurant maar dan met een twist, het een conveyer belt restaurant, dus op de lopende band maar hier bestel je op een tablet die voor je hangt (in english dank u) per 3 porties en een paar minuten later komt die voor je, bordjes eraf en drukt op de knop en plankje gaat weer terug naar de keuken, briljant concept! Ik zie een gat in de markt, hmmmm. Sushi is niet high-end maar heerlijk. Voor diegene die naar Takumi gaan, vergelijkbaar.  Ondertussen is het donker, lights are on en de mensenmassa toe genomen! Mee gaan het kruispunt over is een ervaring en opwindend! Sensory Overload! Al vind Lara het allemaal soms even teveel indrukken tegelijk, ze geniet met volle teugen!

Tokyo is groot, heel groot! Net als in Parijs of enige andere grote wereldstad wil je ook hier de diverse afstanden iets te licht nemen. We lopen al heel wat de laatste 2 weken, je zou zeggen, we zijn al wat gewend met de spieren.. en toch..na fantastisch Shibuya, wil het lichaam even niet meer en slepen ons terug door de vele metrolijnen naar ons hotel..

Alweer dinsdag en ook vandaag weer een zinderende mooie dag in Tokyo. We gaan na een langzame start, (het lichaam protesteert hier en daar) naar Akihabara, wat hoog op het lijstje staat van Lara. Hier is vanalles te bemachtigen wat met manga en anime te maken heeft, of wat maar te maken heeft met Otaku, de jongerencultuur van Japan. Hier zijn warenhuizen vol met 7 verdiepingen vol met spullen,  dus op en neer, in en uit. En na wat gelukzalige uitroepen, uitwisselingen van Yens, vullen de koffers van kids zich gestadig. Helaas voor Lara nog geen leuke hipster of cosplay kleding, maatjes geschikt in europa voor de kinderafdeling, niet voor een gezonde hollandse 16 jarige. Gelukkig wel 2 boeken vol met patronen en methodes voor j-pop kleding gevonden, dus thuis aan de slag. Een deze dagen naar de fabric district dan maar…

Tijd om de aankopen naar het hotel te brengen na een lunch bij Japan’s bekendste fastfood keten MOS burger.. een lekkere teryaki burger met knisperige partij sla ertussen, yummy! Nu echt even onze lichamen rust geven en gaan we eten aan de overkant van de straat waar de uitgaanswijk Akasaka zich bevindt.  We konden online geen goede indruk van een restaurant vinden dus gaan we kijken. Niet te ver lopen is ons motto en binnen een blok vinden we een tepanyaki restaurant Bum’s genaamd, met Wakyu beef (even geen budget nee). Niet aan de plaat maar in een privé booth want het is algemeen bekend dat als je aan de plaat zit dat je net zo ruikt als je thuis met 10 man gegourmet het… En het was heerlijk! Jamjam… veel te volle buikjes .

En nu lekker slapen, morgen weer een druk programma…

Vergeet niet bij de foto’s Japan te kijken, die worden bijna wel dagelijks bijgewerkt, ook als er even geen tijd /moe om te bloggen!

Kawaguchiko & Tokio

Een paar dagen zonder een update van de blog. Deels omdat de internetverbinding in Kawaguchiko niet al te best was; deels ook omdat we gewoon even rustig aan hebben gedaan en er in de dagelijkse routine geen plaats was om nog even over onze avonturen te schrijven.

Op 31 juli gaven we al aan de volgende dag naar het gebied rond Mount Fuji te reizen, als tussenstop op weg naar Tokio. We hadden in Mishima, op de route van Kyoto naar Tokio, een auto gehuurd voor twee dagen. Daarmee zijn we op  vrijdagmiddag naar Kawaguchiko gereden en hebben we op zaterdag de omgeving verkent.We hebben twee nachten doorgebracht in een klein pension in Kawaguchiko. Qua faciliteiten nogal basic; qua hartelijkheid van de gastvrouw en –heer echter geweldig! Het beklimmen van Mount Fuji hebben we maar aan anderen gelaten, vanaf de grond is de berg ook erg indrukwekkend.

Het gebied rond Mount Fuji heft veel natuurschoon: een aantal bergmeren en heel veel bossen.  De temperatuur was er ook wat lager en we hebben zelfs op zaterdag de nodige regen gezien. Eigenlijk wel verfrissend!

Erg leuk op zaterdag was het bezoek aan Nenba, een dorpje gelegen aan het Saiko-meer dat in 1966 door een aardverschuiving na een typhoon geheel werd verwoest. Nu nagebouwd in de oude stijl met beelden van het verleden. En ook de mogelijkheid je te verkleden als samourai of geisha.

Op zondagorgen na het ontbijt  weer met de auto teruggereden naar Mishima en de Shinkansen naar Tokio genomen. Daar zitten we een hele week in een hotel in Nagatacho, vlak bij het keizerlijk paleis. Na gisteren de directe omgeving een beetje te hebben verkend zijn we vandaag wat verder aan het kijken.

De vierde en laatste dag in Kyoto zit erop.. Tijd om door te reizen naar Tokyo met eerst nog twee dagen landelijke rust bij Mount Fuji.

Gisteren zijn we vanuit Kyoto naar Nara gereisd; hoofdstad van Japan zelfs voor Kyoto. Naast de Todaji shrine, een prachtige oude buddistische tempel met bijbehorende tuinen, is Nara vooral populair door de parken met loslopende hertjes. Een lokale variant van de apen die je in veel plaatsen tegenkomt; vooral op zoek naar eten. Wel een mooie kleine stad maar misschien toch wat beperkt vergeleken met Kyoto. Waarmee we al aangeven dat Kyoto voldoende heeft om nog tiemaal terug te komen; veel verder dan een paar procent van de bezienswaardingheden hebben we niet kunnen bekijken. Terugkomen als het weer wat vriendelijker is overigens…..

Op de terugreis vanuit Nara hadden we een eerste Shoganai momentje bij het normaliter zo perfecte japanse openbaar vervoer. De lijn tussen Kyoto en Nara is grotendeels enkelspoor en een tegemoetkomende trein ging stuk. En daar sta je dan op een perron ergens in een voorstad van Kyoto. Overigens prima geregeld; we konden gratis doorreizen met een andere maatschappaij van een station dat 500m verderop lag, Eigenlijk zijn ook de vertragingen perfect geregeld.

Vandaag de laatste dag in Kyoto en dus nog wat vinkjes gezet… Fietsen gehuurd en door Kyoto gecrossed. Lara en Nathalie zijn vanmorgen naar het Kyoto mangamuseum geweest terwijl Daniel en Daan naar het Kyoto station en de Honganji tempel. Vanavond nog maar even naar Gion op zoek naar de geisha’s en Maiko’s. Een deze keer met succes!!!

Voor foto’s van Nara, hertjes en Maiko, zie het foto-overzicht….

Nu weer alles in de koffers en morgen weer vroeg op voor de reis naar Kawaguchiko.